De "Stichting Bethesda Nederland - Suriname" , kortweg Bethesda is de oudste, zo niet één van de oudste op Suriname gerichte charitatieve instellingen gevestigd in Nederland. Het is de voortzetting van de in 1902 in Nederland opgerichte stichting ter ondersteuning van de leprozerie Bethesda die in de jaren 90 van de 19de eeuw in Suriname haar deuren opende (foto). Bij de oprichting in 1902 heette de organisatie: "de Stichting de Protestantse Vereniging ter Verpleging van Lepralijders in de Kolonie Suriname te Paramaribo". De statuten zijn in de loop van de 20ste eeuw enkele malen gewijzigd. Bij de statutenwijziging in 1979 werd de organisatie voortgezet onder de naam: "Vereniging Protestants Centraal Lepra Comité Bethesda" en bij de meest recente statutenwijziging (2007) werd teruggekeerd naar de stichtingsvorm onder de naam: "Stichting Bethesda Nederland - Suriname" . Conform artikel 1 heeft de stichting haar zetel in Amsterdam en conform artikel 2 is de doelstelling: "het ondersteunen van de bestrijding van lepra in Suriname, alsmede van de zorg voor mensen met een beperking aldaar, met prioriteit aan hen die als gevolg van lepra een beperking hebben".

In Suriname vond de leprozerie "Bethesda" met haar duidelijk protestantse signatuur een plaats naast de Katholieke leprozerie "Majella" en de openbare leprozerie "Groot Chatillon". Het naast elkaar bestaan van deze 3 leprozerieën is een uiting van de verzuiling in Suriname en (dus) de latente "strijd" tussen de gezindten (zie hierover het artikel van J.Vernooy in het door het IBS uitgegeven tijdschrift OSO en wel nummer 1, jaargang 22, uitgegeven in mei 2003. Zie voor de inhoud van dit nummer de site www.surinamistiek.nl).

De "Stichting Bethesda Nederland-Suriname" heeft zich tot de jaren zestig van de 20ste eeuw ingezet voor de leprapatiënten die werden verpleegd in de leprozerie Bethesda in Suriname, dankzij giften, inclusief talrijke erflatingen, van geëngageerden in Nederland en een enkele keer ook elders woonachtige personen. Na sluiting van de leprozerie Bethesda in de jaren 60 werd na ampel overleg besloten de Stichting Bethesda te continueren onder nieuwe statuten (1979) waarbij organisatorisch werd aangeleund tegen de Leprastichting. Een belangrijke reden om Bethesda niet op te heffen was het groot legaat afkomstig van dokter A.C Lionarons, een Surinaamse specialist voor hart en vaatziekten, die gevestigd was in den Haag en in 1951 overleed.

Bij de laatste statutenwijziging (2007), tot stand is gekomen in overleg met instellingen in Suriname die betrokken zijn bij de leprabestrijding (de Dermatologische Dienst, de Estherstichting en de afdeling Dermatologie van het Academisch Ziekenhuis), werd bepaald dat de Bethesda zich ook dienstbaar zal maken voor mensen met een beperking door een andere oorzaak dan lepra. Bovendien werd de organisatie statutair gemoderniseerd om zo te voldoen aan de hedendaagse eisen van transparantie en goed bestuur.

"De Stichting Bethesda Nederland - Suriname" bevindt zich momenteel in een fase gekenmerkt door modernisering van de bestuursvorm, het aangaan van samenwerkingsverbanden met andere organisaties met gelijkgerichte doelstellingen in Nederland en in Suriname en ten slotte het intensiveren van de samenwerking met Surinaamse organisaties die zich inzetten voor de leprabestrijding en de zorg voor mensen met een beperking. De rol van de stichting Bethesda is in het totaalbeeld van de leprabestrijding in Suriname bescheiden geweest, maar toch duidelijk herkenbaar. In de periode 1900-1970 lag de nadruk op ondersteuning van de Protestantse leprozerie Bethesda. Na 1970 is de herstructurering van Bethesda ter hand genomen, is de organisatie gedeconfessionaliseerd en manifesteert zij zich als een kleine maar zelfverzekerde NGO die in samenwerking met andere gelijkgerichte NGO's zich op haar eigen wijze vooral inzet voor de nazorg (zorg voor gehandicapten). De sterke punten zijn: kennis van het werkterrein (zowel de lepraproblematiek als het doelland Suriname), een goede relatie met de spelers in het veld in Suriname, een juiste (niet bevoogdende) houding en een goede samenwerking met zuster NGO's in Nederland.